Dag 2

Hola, geliefde medele(v)zers.

Ook vanuit een enigzins bewolkt Malgrat een update van dag 2.
Na wat vertraging konden wij om 9 uur allen zeer uitgerust vertrekken naar het pitoreske Girona, of was het toch Gerona? Ook de reisgids kon hier ons geen duidelijk in bieden.

Chaufeur Joop maakte aan het begin al een compliment over het reisgezelschap. We waren zo onder de indruk, dat het nog zeker een half erg stil bleef. Dit hoor je dan ook niet iedere dag.
Vol vertrouwen trokken wij Girona binnen en voordat we het wisten bogen zich 4 wijze heren over een kaart. Gelukkig moest 1 van de heren zich ook nog op de weg concentreren, waardoor het geheel makkelijk te vinden werd. De kaart klopte wel, maar de weg niet, hoezo eigenwijs. Chauffeurs zijn net docenten. De vrouwelijke docenten lachten in haar hun vuistje, maar bleven vol van vertrouwen. De leerlingen hadden hun eigen lolletjes, er werd geklapt en uitbundig gezongen.

Girona was kort maar erg krachtig. Iedereen heeft echt genoten van dit schilderachtige stadje met vele historisch hoogtepunten.

De wandeling over de stadswallen was iets speciaals en zelfs de mindervaliden (lees onze kniekneuzen)konden genieten van een mooi uitzicht.

Na de lunch vertrokken in de richting van Figueres, naar het museum van Salvador Dali.

Joop begon natuurlijk weer met ´gebruikelijke´ complimenten. Volgens hem was er in al zijn jaren als chauffeur nog nooit zo´n makkelijke en goed luisterende reisgroep geweest als de onze. We bemerkten dat de groep hier een beetje blasé van begon te worden. Maar volgens hem liep echt alles op rolletjes omdat we zelfs voor de afgeproken tijd van vier uur al onderweg waren. Uit de bus kwam een droog: ´We lopen zelfs voor de rolletjes uit.´ Joop kwam niet meer bij van het lachen.

We zijn op weg gegaan naar Figueras. Het stadje zelf is niets bijzonders (zeker na Girona). We reden daar alleen heen vanwege het Dali-museum. Alleen al het gebouw zelf is iets heel bijzonders. Bovenop het dak staat rondom een reeks hele grote eieren. Eieren? Ja, eieren. Alleen maar omdat Dali zelf dat nodig vond. In het museum is een onvoorstelbaar mooie collectie van het werk van Dali zelf te vinden, series schilderijen, tekeningen, objecten, installaties en muur- en plafondschilderingen.
Ook dit jaar weer ging Frans Driessen samen met een aantal leerlingen in een van de zalen languit op de grond liggen om daar ten volle te kunnen genieten van de plafondschildering met een grandioze perspectiefvervalsing. De zaalwachten zeiden tegen elkaar: ´Daar hebben we die maffe Hollander weer´, maar dan in het Spaans (Holandes con bijgote, dit is Spaans-Nederlands) voordat ze een ongenadig einde aan de voorstelling maakten.

Door het hele museum heen bleven Carin en Frans aan groepjes geïnteresseerden uitleg geven. Wat weten deze kunstdocenten hier veel van en hoe boeiend kunnen zij hierover vertellen.

Wat nog restte van de dag was de relaxte terugreis, nog enkele uurtjes op het strand, een lekkere maaltijd en een hele vrije avond in downtown Malgrat.

De groep dook vrijwel unaniem de TMF-bar in, maar een aantal is naar het strand getrokken en heeft een frisse avondduik in zee genomen.

Middernacht was de deadline. Tot onze stomme verbazing lukte dat ook (bijna) iedereen.
Ouders, jullie zoon of dochter kan dus zonder trammelant te maken gewoon op tijd thuis komen. Maak van deze kennis gebruik!
Een enkeling was wat aangeschoten. Sommigen gaven ons de verzekering dat ze zich heel erg ingehouden hadden. ´In een normaal weekend drink ik wel vier keer zoveel´. Dat zijn eigenlijk niet de dingen die je wilt horen. Het is wel een pluspunt voor de eerlijkheid.

Toen wij na half een naar onze kamers gingen was het stil in de kamers. Of was het verdacht stil totdat wij in slaap gerold waren?

Morgen weer een volle dag.